Angst is een slechte raadgever

De traditionele partijen lijken voorlopig geen vat op ons te krijgen. De schrik zit er goed in want de verkiezingsslag van 14 oktober komt steeds dichterbij. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Zo blijkt uit de twee mantra’s die de meerderheid eindeloos debitteert in de hoop wat kiezers terug te winnen.

Ten eerste is er Di Rupo’s blancobladverhaal: ‘Deze regering levert topprestaties terwijl de N-VA-realisaties samen te vatten zijn op een blanco blad.’ Die zit! Ware het niet dat de waarheid de leugen meestal inhaalt. Inzake asiel en migratie zijn onze realisaties zelfs niet meer op één klam angstzweethandje te tellen: strengere gezinsherenigingswet, check; lijst veilige asiellanden, check; filter medische regularisaties, check; open terugkeercentrum, check; hervorming premies vrijwillige terugkeer, check; afschaffing snel-Belgwet, check. De N-VA steunt deze afschaffing volmondig. In de onderhandelingsperiode 2010-2011 trokken we immers mee aan de kar. Meer nog, het is dankzij onze verkiezingsoverwinning dat de Franstaligen inzien dat verder verzet alleen maar leidt tot verdere Vlaamse radicalisering. De PS slikt de afschaffing van de snel-Belgwet met de bittere smaak van de N-VA in haar mond. De ‘symbolische’ onthouding van PS-migratie-expert Rachid Madrane zegt alles. Na de verstrenging van de gezinshereniging leggen we met de afschaffing van de snel-Belgwet een tweede electoraal PS-wingewest droog. Fraai blanco blad.

De tweede meerderheidsmantra is al even licht doorprikbaar. ‘De N-VA is het nieuwe extreem-rechts, safe haven voor malcontente VB’ers en ander ranzig scum.’ Nu, met mensen die plots een ander partijlicht zien schijnen, moet je goed oppassen, zeker als dat partijlicht sterker schijnt dan ooit. Elke getraumatiseerde N-VA-tenor die het Id21-verhaaltje van toenmalig VU-bons Anciaux heeft meegemaakt, vergeet die les nooit, oorsuizende bulderlach van Id21-kopstuk Margriet Hermans incluis. Even waar is dat er weinig discussies zo geladen zijn als die over de partijtoegang. Ik heb in al die jaren maar één keer zwaar getwijfeld aan mijn partij en dat was daags nadat we voor de schoon ogen van grote kartelbroer CD&V Jean-Marie Dedecker terug buitenwipten. Bij Jurgen Ceder was dit alvast onnodig, hij hield het zelf voor bekeken. “Ik wil geen wapen zijn tegen de N-VA”, motiveert hij zijn beslissing. "Chapeau, grote mijnheer", denk ik dan bij mezelf. Zeker voor ranzig scum. Ik bedank feestelijk voor een samenleving waarbij de ratel der melaatsen klaarligt voor iedereen die ooit fout zat maar sindsdien tot andere inzichten is gekomen.
 
Een oude volkswijsheid zegt dat angst een slechte raadgever is. Examenafspraak over ‘s volks wijsheid op 14 oktober.