Fedasil: "Als zelfs de meest toegewijde werknemers staken"

Vandaag legt het personeel van Fedasil de hele dag het werk neer. Dat is het trieste, maar begrijpelijke gevolg van een wanbeleid van jaren.

Er was een tijd dat werken voor Fedasil een aantrekkelijke job was. Jonge mensen vonden in het helpen van mensen op de vlucht voor oorlog en vervolging veel voldoening. De vele contacten met de asielzoekers, elk met hun eigen culturele achtergrond, elk met hun eigen verhaal, maakten de job razend interessant. Kortom, werken voor Fedasil was een begeerde job, die zingeving en arbeidsvoldoening combineerde met menselijk engagement en leergierigheid. Een job die de werknemers met trots en toewijding uitvoerden.

Nu betekent werken bij Fedasil werken tegen de tikkende klok van lopende dwangsommen, met betogende NGO’s en teleurgestelde asielzoekers voor de deur. Al twee jaar moet het personeel mensen weigeren wegens gebrek aan plaats, telkens met pijn in het hart. Overbevolking, lange arbeidsdagen, geen uitzicht op verlof: het behoort tot de orde van de dag.  De fatale klap voor de nog resterende arbeidsvreugde bij de werknemers van Fedasil is de vaststelling dat het stikdonker is aan het einde van de tunnel. Het besef dat het steeds erger wordt, ondanks verwoede inspanningen om iedereen een plaats te geven. Dan komt men op een punt, dat zelfs de meest toegewijde werknemers staken.

In 2007 klopten 14.051 asielzoekers aan bij de ‘Cel Dispatching’, vorig jaar waren het er al 22.785. Eind december komt, tenzij er  een mirakel gebeurt, de 30.000ste asielzoeker van het jaar ons land binnen. Al deze nieuwkomers opvangen is logistiek gezien schier onmogelijk. Deze kwestie oplossen via een spreidingsplan met leeflonen voor asielzoekers is meer olie  op het vuur gieten: het is de deur nog meer openzetten… Om uit de huidige crisis te geraken is er slechts één, logische uitweg : geef de asielprocedure en de opvangcentra terug aan hen voor wie ze bedoeld zijn : mensen op de vlucht voor oorlog of vervolging. Zij zijn de eerste slachtoffers van de asielcrisis. Aan hen wordt door de opvangcrisis een bed ontzegd. Zij belanden in een Kafkaiaanse procedure, tot 16 maanden lang.

De oplossing ligt erin ons asiel- en opvangsysteem strikt voor te behouden voor  asielzoekers uit onveilige landen, die meewerken met het onderzoek en slechts voor de duur van hun eerste aanvraag. Dat kan door misbruik van de beroepsprocedure onmogelijk te maken en een versnelde procedure in het leven te roepen voor oneigenlijke asielaanvragers. Sluit de deur voor de vele duizenden die momenteel misbruik maken van de asielprocedure om puur economische redenen, of ze nu misleid zijn of niet. Zorg voor een kordaat terugkeerbeleid: een  krachtig signaal dat illegale migratie niet loont. Enkel zo kan België voldoen aan de gelofte die het zestig jaar geleden in Genève aflegde, een gelofte waarin de werknemers van Fedasil vurig geloven en die ook de N-VA blijft verdedigen : een veilige haven bieden aan iedereen die zijn land ontvlucht is uit een gegronde vrees voor vervolging omwille van ras, geloof, nationaliteit, politieke overtuiging of lidmaatschap van sociale groep.