Nationaliteit terug de kers op de taart

De afgelopen jaren en zeker de laatste twee winters werd pijnlijk duidelijk dat dit land met een ernstige opvangcrisis kampt. Deze crisis komt voort uit een desastreus asiel- en migratiebeleid. Men spreekt van een regelrecht aanzuigeffect, met twee regularisatiegolven (in 1999 en 2010) en de snel-Belgwet onder Verhofstadt I in 2000 als dieptepunten.

De N-VA wil af van de symptoombestrijding en wil een aanpak vanuit een totaalvisie op het asiel- en migratiebeleid. Het voorstel rond gezinshereniging past in dat verhaal, maar ook deze wijziging van het Wetboek Belgische Nationaliteit.

De nationaliteitswetgeving werd immers stelselmatig afgebouwd, met de snel-Belgwet in 2000 als dieptepunt. Het verkrijgen van de nationaliteit werd niet langer het eindpunt van een proces, maar zou integendeel een stimulans moeten zijn om zich beter te integreren. We zien vandaag dat deze ommekeer onder Verhofstadt I desastreus was.

De N-VA wil terug naar het principe dat nationaliteit de kers op de taart is. De nationaliteit moet een bekroning zijn van een proces van integratie en participatie van de nieuwkomer in de maatschappij. Tegelijk moeten de regels en het kader duidelijk zijn zodat de nieuwkomer zijn rechten en plichten duidelijk kent. Ook dat is een belangrijke vorm van bescherming voor de nieuwkomer.

Tot slot moet naturalisatie terug worden wat het ooit was: een uitzonderlijke gunstmaatregel voor mensen met een uitzonderlijke verdienste voor de uitstraling van het land.
Daarom engageert de N-VA zich met andere partijen rond een compromis dat deze punten moet mogelijk maken.

N-VA vereenvoudigt: in plaats van 12 procedures blijven er slechts vijf over. Dit is duidelijker voor de diensten die betrokken zijn in de nationaliteitsprocedure, maar vooral ook voor de betrokkene zelf. Ook de beroepsprocedures bij negatieve beslissingen worden gestroomlijnd. Procedures kunnen sneller en duidelijker afgehandeld worden, gelijktijdige procedures worden ontmoedigd. De betrokkene krijgt met andere woorden meer duidelijkheid.

N-VA biedt kansen: via een aantal criteria rond integratie (zoals taalkennis, inburgering, diploma, opleidingen en werk) en economische participatie wordt de nieuwkomer gevraagd objectief te bewijzen dat hij zijn plaats in de maatschappij wil opnemen. De nationaliteit wordt dan het sluitstuk van dit integratieproces en wordt geen middel maar een stimulans om die integratie door te zetten.

N-VA beloont: wie door bijzondere verdiensten een uitzonderlijke bijdrage heeft geleverd tot de uitstraling van het land, kan onder bepaalde voorwaarden en op eigen vraag van het parlement de nationaliteit krijgen. De naturalisatie wordt daarmee terug de uitzonderlijke gunst voor uitzonderlijke mensen.

N-VA is niet naïef: met wie manifest weigert deel uit te maken van het maatschappelijk weefsel is het immers kwaad kersen eten. Wie zware misdrijven heeft gepleegd of wie gefraudeerd heeft bij het verkrijgen van de nationaliteit, kan deze terug verliezen.

Voor de N-VA is het heel duidelijk. Zowel de samenleving als de nieuwkomer zijn gebaat bij deze nieuwe regels. Kansen geven is niet hetzelfde als mensen toelaten en ze dan volledig aan hun lot overlaten. Echt kansen geven is het begeleiden van nieuwkomers, ze op de samenlevingsregels van onze maatschappij wijzen en ze de kans geven er een volwaardig deelnemer aan te worden. De nationaliteit is dan de kers op de taart.