Wet op de continuïteit van ondernemingen: het medicijn is schadelijker dan de kwaal

‘De Caricole’ doet waarschijnlijk bij weinig Vlamingen een lichtje branden. De Caricole is het gloednieuwe gesloten centrum voor illegale vreemdelingen in Steenokkerzeel dat – zoals de naam laat vermoeden – lijkt op het slakkenhuis van een wijngaardslak. Het ziet er niet alleen uit als een slak, het is gebouwd aan een slakkengang en de bouw leest als een Belgisch blunderboek.

In 2007 geeft de toenmalige federale regering groen licht voor de bouw van de Caricole. Omdat het ‘zeer snel’ moet gaan, wordt er niet met een klassieke aanbesteding gewerkt. De afspraak is dat de Brussels Airport Company (BAC) de Caricole bouwt op de velden net tegenover de 127Bis, en dat de Belgische Staat het huurt voor 36 jaar tegen 1,5 miljoen euro per jaar. Met 9 procent rendement ligt de huurprijs daarmee ver boven het normale marktrendement van 6 tot 7 procent. Het privébedrijf BAC doet met de bouw van de Caricole een gouden zaak want op 11 jaar tijd is de investering volledig terugverdiend. De volgende 25 jaar zijn pure winst.

Een bedenkelijke vastgoedoperatie die doet denken aan de ‘sale and lease back’-trukendoos van de regeringen-Verhofstadt. Alles was goed om de paarse begroting te doen kloppen. Zo werd, onder meer, de Financietoren verkocht en opnieuw ingehuurd tegen een rendement van 8 procent. De vastgoedmagnaten werden slapend rijk. Het Rekenhof reageerde furieus, de regering gebaarde van krommenaas. In 2010 maakte de Regie der Gebouwen de totale kostprijs van deze operatie eindelijk bekend: 1,8 miljard euro. Toenmalig oppositielid en CD&V’er Servais Verherstraeten had het eind 2006 nog over ‘een ondoordachte en slechte maatregel’. Zijn fractieleider, Yves Leterme vond dit in 2001 ‘koopjes van het jaareinde’. Zes jaar later klinkt Verherstraeten enigszins anders. Interpelleren we hem - als bevoegd Staatssecretaris voor de Regie der Gebouwen - enkele weken geleden over de schandelijke Caricole-deal, dan ziet hij plots geen probleem meer. Het contract heronderhandelen is niet nodig.

En daar blijft het niet bij. Niet alleen de veel te hoge huurprijs stemt tot nadenken. De Belgische Staat betaalt gedurende 14 maanden huurgeld zonder dat het gebouw in gebruik is genomen. Twee miljoen euro belastingsgeld foetsie. De Regie der Gebouwen heeft immers grote vertraging opgelopen. Onder andere omdat de klinken aan de verkeerde kant zijn geplaatst. Ze stonden aan de binnenkant van de celdeuren. De celklinken! Aan de binnenkant! Kafka himself had het niet kunnen bedenken.