Kamerlid Theo Francken wijst erop dat gezinshereniging het grootste migratiekanaal naar België blijft. “In 2011 slaagden we erin de regels te verstrengen met een onuitgegeven Zweedse meerderheid. Zo voerden we een stabiel, regelmatig en toereikend minimuminkomen voor verblijf, een verplichte ziekteverzekering en een behoorlijke huisvestingsplicht in. Deze ingrijpende drempelverhogingen leidden tot meer kwalitatieve gezinsherenigingen. Het is nu tijd om een stap verder te gaan.”

Verhoging financiële drempel en uitsluiting van bijstandsstelsels

Kamerlid Yoleen Van Camp geeft uitleg bij de twee wetsvoorstellen die de N-VA indiende. “Enerzijds willen we de financiële drempel voor gezinshereniging verder verhogen van 120 procent naar 140 procent van het leefloon en 10 procent extra per persoon ten laste. Daarnaast blijven we bepaalde bijstandsstelsels zoals de leeflonen, kinderbijslagen en inschakelings- en overbruggingsuitkeringen uitsluiten van de minimuminkomstenberekening. Gezinshereniging is uiteraard een internationaal recht, we willen wel dat de financiële zelfredzaamheid gegarandeerd is, met de verhoging van deze inkomensdrempel doen we dit.”

België soepeler dan buurlanden

Kamerlid Darya Safaï weet dat erkende vluchtelingen uiteraard recht op gezinshereniging hebben. “Maar in tegenstelling tot de buurlanden is onze regeling veel soepeler. Terwijl landen als Duitsland onder Angela Merkel de gezinshereniging verstrengden en zelfs tijdelijk on hold zetten en met quota werken, gebeurde er bij ons niets. Erkende vluchtelingen en subsidiair beschermden mogen in België hun familie laten overkomen zonder voorwaarden gedurende twaalf maanden na de erkenning. We willen dit terugbrengen tot drie maanden zoals in de meeste buurlanden. We mogen niet naïef zijn, asielzoekers en hun smokkelaars zoeken landen van bestemming waar de regels voor familiehereniging het soepelst zijn.”