In 2016 is de Dienst Vreemdelingenzaken onder Plan Radicalisering gevoegd, om een betere informatie-uitwisseling te bekomen tussen alle betrokken diensten over geradicaliseerden, moslimextremisten. Zo kon men heel wat mensen op de radar houden, ook als ze hier illegaal verbleven. “Dat men nu meldt dat ze deze man zijn adres niet kenden, vind ik dan ook zeer betwistbaar. De grote vraag is waarom Abdesalam L. nooit op de radar is verschenen als geradicaliseerd, ook niet nadat hij een asielaanvraag deed. Bij zo’n aanvraag hoort nochtans een diepgaand onderzoek.”
Onverwijderbaar
Staatssecretaris voor Asiel en Migratie de Moor (cd&v) heeft een wetsontwerp klaar rond een strenger terugkeerbeleid, maar Theo Francken maakt daar brandhout van. “Weet je wat in dat ontwerp staat? Een verbod op opsluiting van gezinnen in het kader van repatriëring. Met andere woorden: Abdesalam L. had nooit teruggestuurd kunnen worden, want hij had een kind. Ik heb daar geen woorden voor. Hoe kan je beweren dat je het terugkeerbeleid strenger gaat maken als een illegaal met een kind wettelijk niet kan teruggestuurd worden?”
Softe aanpak werkt niet
De Moor zwaait ook met een sterker ‘aanklampend terugkeerbeleid’. “Dat bestaat al”, stelt Theo. “Het zogenaamde ICAM-project. Men gaat op illegalen ‘inpraten’ om ze te overtuigen terug te keren. Vorig jaar zijn zo 1.200 illegalen uitgenodigd. 300 kwamen opdagen, 100 zijn teruggekeerd. Is dat de tactiek van de Moor? Laat me niet lachen. Toen ik staatssecretaris was, heb ik vooral de harde diensten versterkt, rond actieve opsporing en radicalisering. Weet je hoeveel mensen daar nu nog werken? Vier. Terwijl de Moor honderden mensen aanwerft voor haar softe aanpak die niet werkt.”
EU-buitengrens zo lek als een zeef
Abdesalam L. kwam in 2011 via illegale migratie over de Middellandse Zee. Dat was ook al het geval bij eerdere aanslagen door geradicaliseerde moslims in Europa. De lijst is ellenlang. Theo: “De beste manier om terreuraanslagen te vermijden is verhinderen dat terroristen binnenkomen. Dat veronderstelt een strikte controle over de Europese buitengrenzen en die hebben we vandaag onvoldoende. De buitengrenzen zijn lek als een zeef.”
Talmen kost levens
“De Europese Unie had jaren geleden al een strikt push-back-beleid naar Australisch model moeten uitrollen om illegale binnenkomsten over die route maximaal terug te dringen, door sluitende migratieakkoorden af te sluiten met transitlanden in Noord-Afrika. Dat is geen sinecure, dat besef ik, maar het is niet onmogelijk. Daar wordt echter tot op vandaag mee getalmd, grotendeels door politieke onwil. Dat talmen kostte eens te meer Europese levens”, besluit Theo.
